Coconut Island

Ben naar het vliegveld gebracht. Het was niet zo’n lange vlucht en ik zat gelukkig dicht bij de wc. Had een klein probleem toen ik in Medan aan kwam. Had niet meer op internet gezeten en ze wilden bij het project weten met welke vlucht ik aankwam. Ik heb goe gegokt met de aankomst van mijn vliegtuig, want ze zaten al op mij te wachten. Ivona maakte zich al zorgen of ik zou komen, omdat ze niks meer van mij had gehoord. Emma en Victoria uit Engeland en Nikhel uit Amerka waren de andere vrijwilligers. Emma blijft 18 maanden en de rest 2 weken net als ik. Gelukkig was de eerste dag alleen orientatie en bijkomen en dat heb ik ook gedaan. De dag erna voelde mijn maag nog steeds vreselijk, maar voor de rest ging het wel en heb me beter gemeld. Hopelijk gaan de resterende dagen beter.

Dag 2 op Coconut Island draaide om administratie. Als er onderzoek wordt gedaan is e rook veel administratie. Van alle lokatie waar orang oetangs zijn, komen de onderzoeksrapporten deze kant op. O ja Coconut Island is niet zoals ik had verwacht. Het is een kantoor met 2 bijgebouwtjes in the middle of nowhere. Toen Ivona voor het eerst begon, was het kantoor in Bukit Lawang. Dat is hier 20 minuten vandaan. Haar kantoor is tijdens de tsunami verwoest en ze besloot op een andere plek opnieuw te beginnen. Ze is toen zelfs een medewerker kwijt geraakt en heel veel belangrijke informative is verloren gegaan. Gelukkig blijven ze de orang oetang vinden in het wild en blijft de informative binnen komen. De vrijwilligers zijn er onder andere om de data in te kloppen. Dat is erg veel, dat kan ik je wel verklappen. Over een paar dagen gaan we zelf op pad om te kijken of we orang oetangs in het wild kunnen vinden. Gemiddeld heeft Ivona 3 tot 5 vrijwilligers. Per maand kan ze maximaal 8 vrijwilligers onderbrengen. Omdat we maar met z’n 4-en waren, hadden we allemaal een eigen kamer. Dat is wel anders vergeleken met India, waar ik met 4 andere op 1 kamer sliep. We hebben alleen 1 badkamer, maar daar kan ik mee leven. Op dag 5 zijn we pad gegaan. We gaan 5 nachten in de jungle door brengen en hopelijk zien we orang oetangs.

Basiskamp was wel heeeeel erg basic. We sliepen met z'n 7-en in een half open tentenkamp. Zeil onder je en boven tegen de regen. Het heet niet voor niks regenwoud ;p Gelukkig hadden ze op Coconut wat matjes, want anders is het 5 nachten afzien. Ondanks het matje wat ik had, was het echt een drama ‘s nachts. Emma en ik lagen op boomwortels en het lukte mij niet om mijzelf om de wortels heen te draperen. Naar de wc gaan, was ook een avontuur op zich. Om te plassen hoefde je niet ver weg te gaan, alleen moest je jezelf controleren op bloedzuigers. Om te poepen…. Nou dat was niet leuk. Het moet nu eenmaal, maar er kwam meer bij kijken dan je denkt. Aangezien ons eten in de rivier werd gewassen en de afwas er ook gedaan werd, moest je een plekje zoeken dat verder down-stream lag.
Iedere keer dat ik de kamp uit moest, moest ik heel rustig naar beneden. Ondanks dat ik voorzichtig was, kreeg ik het nog voor elkaar om een paar keer bijna mijn nek te breken op de gladde stenen. Als je op zoek moest naar ‘je plekje’ moest je de rivier oversteken. Waar wij zaten, stond een flinke stroom. Dus ook nog eens balanceren om droog aan de overkant te komen. Een gat graven en hopen dat de anderen je niet zagen. O ja er is geen wc papier. Ja, dan moet je even improviseren hahaha. Ik had de pech dat ik 2 keer op een dag een plekje moest zoeken. Zelfs tijdens een trek, moest ik hooooog nodig. Je voelt je dan echt ellendig, dat kan ik je wel verklappen!

Maar goed, buiten dat heb ik het naar mijn gevoel redelijk overleefd. Ik was zo blij dat ik mijn klamboe mee had genomen. Het is niet dat ik niet gebeten wil worden door 1 of ander insect, maar ik slaap graag zonder gestoord te worden door een insect of zo dat over mij heen kruipt. Op de eerste dag van de trek hebben we gibbons gezien. Op dag 2 Thomas leaf monkeys. Op dag 3 makaken en op dag 4 siamangs. Buiten deze primaten hebben we ook andere beestjes gezien. Schildpadden, schorpioenen, rupsen etc O ja we hadden echt heel veel geluk, want op dag 3 hebben we orang oetangs gespot. We stonden op punt om weer terug naar ons kamp te gaan. We hadden even een rust ingelast, want we hadden net weer een klim achter de rug. Wanda lag te relaxen en ineens schreeuwde hij: orang oetang, orang oetang! Dus iedereen snel z’n tas gepakt en we zijn echt naar boven gevlogen. Ookal was ik moe, dit was een echt adrenaline-shot. Pendi zag er later nog 1 en in totaal hebben we 5 orang oetangs gezien. 1 jong mannetje en 2 vrouwtjes met baby. Echt geweldig! Het mannetje kwam op een gegeven moment heel dicht in de buurt van mij en Emma. Wij waren met Pendi richting de eerste orang oetang gegaan. Deze was in beweging en we wilde haar niet uit het oog verliezen. Totdat Pendi het mannetje ineens had gespot. Alleen kwam deze wel erg dicht bij.

We hebben alle dagen hele stukken moeten lopen, door het water heen de berg op en af en hopen op een glimps van een orang oetang. We hebben ook andere beestjes gezien. Rivier schildpadden, schorpioen, bloedzuigers, rupsen etc. Heb geen spijt van dit project. Helaas komt aan alles een eind en over 2 dagen is het zover. Baal zo dat ik ziek ben geworden, want ik had veel meer willen doen. Gelukkig dat ik op het project ook goed opgevangen.

Als ik een betere verbinding heb en tijd, wil ik in ieder geval proberen om de foto van de orang oetang te plaatsen. Is wel super cool en ja.... Ook deze data moet ingeklopt worden en daar hebben we nog 2 dagen voor. Ben 2 dagen in Kuala Lumper en dan terug naar dat koude Nederland. Ik hoop dat iedereen die mijn weblog gevolgd heeft een beetje een beeld heeft gekregen van mijn reis. Hartstikke bedankt voor alle leuke en lieve reacties die ik heb gekregen! Over een paar dagen ben ik er weer en dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Ik ben erg blij, dat ik deze reis heb kunnen maken.